Friður sem ástand frelsis, opnunar og sameiginlegrar tilveru – handan landfræðilegra, pólitískra og tilfinningalegra marka.

Sýningin sýnir himininn sem tákn friðar sem umlykur allt – og þekkir engin mörk.

Friður hefst ekki alltaf með sáttmála.

Stundum fæðist hann úr þögn. Úr því að horfa inn í rými þar sem allt er sameiginlegt – himinninn, andardrátturinn, vonin.

Þessi sýning er frásögn um frið sem krefst engra vegabréfa.

Um innri ró sem getur tekið sér bólfestu í manneskju – og um heim sem við getum byggt, ekki með ríkisvaldshugsun, heldur með gagnkvæmri hlustun.

Pólland man eftir stríði. Ísland þekkir þögnina.

Bæði kenna að himinninn yfir okkur er einn.

„Himinn án landamæra“ er samruni málverka og ljóða.

Staður þar sem landslagið verður að bæn

og orðið verður að ljósi.